Mantua

Naar hoofdpagina   Fotoreportage (apart venster, eventueel vergroten met F11)

De Povlakte van Italië is van oudsher een vruchtbaar gebied. Ten noorden liggen de bergen van de Alpen en Dolomieten, ten zuiden de heuvels en bergen van de Apenijnen. Behalve de Po komen er talrijke zijrivieren uit in de Po. Een van deze zijrivieren is de Mincio, die vanuit het Gardameer in het noorden van Italië naar het zuiden stroomt, rond Mantua nogmaals enkele meren vormt (het lago superiore en het lago inferiore) en tenslotte even ten ZO van Mantua in de Po uitkomt. Aan de rand van deze lago's ligt het imposante paleis van de vroegere hertogen van Mantua, die heer waren van een uitgestrekt gebied rond de stad. Niet ver ten noorden van Mantua beginnen al de heuvels, ten zuiden van Mantua ligt het uitgestrekte vlakke terrein van de Povlakte. Monteverdi die rond 1600 lange tijd aan het hof van de hertog werkzaam was klaagde regelmatig over het slechte klimaat. Het was er erg vochtig. Ook wij hadden daar last van: er zaten met name veel muggen en het was er benauwd.

De geschiedenis van Mantua gaat terug tot de tijd van de Etrusken. Daarna werd het veroverd door Galliërs, nog later door de Romeinen. Vergilius is geboren vlakbij Mantua. In de derde eeuw al raakten de Romeinen deze vestingplaats kwijt aan diverse stammen, in de 8e eeuw kwam het onder gezag van de Longobarden. Korte tijd heerste de familie Canossa (Mathilde van Canossa, 1046-1115)) over de stad. Na de dood van Mathilde was de stad korte tijd een vrije gemeente, maar al snel daarna probeerden diverse families het gezag uit te oefenen. Vanaf 1328 komt de familie Gonzaga aan de macht, en deze blijft heersen tot 1707. Dan wordt het gebied onderdeel van Oostenrijk, dit tot de komst van Napoleon. Na 1815 komt het weer terug bij Oostenrijk, tot het in 1866 door Piemontische troepen wordt veroverd en samen met andere gebieden tot het huidige Italië komt te horen.

Als je door de stad loopt zijn het de hertogen van Gonzaga die voor een groot deel het huidige bouwbeeld bepaald hebben. De binnenstad is volgens een duidelijk concept gebouwd en met vaak nog originele huizen uit vooral de 16e eeuw. Het is een imposante demonstratie van vooral renaissancebouwkunst. Met name de kunstenaar Romano heeft grote invloed gehad. Hij heeft bijvoorbeeld gezorgd voor het straatbeeld met al de zuilen. De huizen waren allemaal voorzien van imposante kleurige fresco's, waar nu hier en daar nog wat van over is.

In 1432 kreeg Gianfrancesco Gonzaga de titel van markgraaf en in 1530 kreeg Frederick II de hertogtitel. Al vanaf 1444 leefden belangrijke kunstenaars in de stad. Isabelle d'Este was een ware kunstmaecenas (1490-1539 markgravin). Ook opvolgers als Guglielmo Gonzaga (1550-1587) en Vincenzo Gonzaga (1587-1612) hadden veel oog voor kunst. Onder de laatste hertog werkten o.a. Rubens en Monteverdi in Mantua.

De stad bezit zeer veel kunstobjecten verspreid over talrijke kerken, paleizen en musea. Wij hebben slechts drie kerken en een museum (het palazzo Te) bezocht. Het was een maandag dat we er waren en veel paleizen en musea waren gesloten. De twee hotelovernachtingen waren duur (er is geen camping in de omgeving van Mantua) en het was er drukkend warm. Desondanks hebben we prachtige dingen gezien en een positieve indruk gekregen zodat we er wellicht nog een keer naar terug gaan. Het meest waren we onder de indruk van het overweldigende interieur van de Basilica Palatina di Santa Barbara. Ook het renaissance-plaatje van de hele binnenstad was erg mooi. In paleis Te is vooral de "sala" met de fresco's "di Amore e Psiche" bijzonder de moeite waard. In deze zaal is een compleet landschap als eenheid weergegeven van grond tot en met plafond, waar tegelijk een verhaal (Griekse mythe) wordt verteld. Oppervlakkig gezien is het trouwens een soort pornoruimte... Ook de Gonzaga's zijn in allerlei verheerlijkte toestanden diverse keren afgebeeld, bijv. als paardenliefhebber. Een sala bevat vooral "portretten" van geliefde paarden. Je mocht er binnen niet fotograferen, dus of een boek kopen, of er zelf heen, zeer de moeite waard!

Naar hoofdpagina   Fotoreportage (apart venster, eventueel vergroten met F11)